Dennis & Lilian reizen door Egypte

Aswan * Abu Simbel

Dag 6 – Donderdag 30 oktober 2003:

Het is 3:00 uur als de wekker gaat. Vandaag gaan we naar Abu Simbel, de we “mogen” weer vroeg opstaan. Rond half vier schuiven we aan in het restaurant van het hotel om nog een kop thee te drinken voordat we vertrekken. We krijgen ook allemaal een gebaksdoos met een mooi roze strikje erom heen. Daar zit ons ontbijt in, voor onderweg.

ontbijt-dicht.jpg

Het is tegen 4 uur als we met het busje naar de verzamelplaats voor het konvooi vertrekken. Daar wachten we totdat we rond half 5 kunnen vertrekken voor de tocht van zo’n 300 km door de woestijn naar de tempels van Abu Simbel.
Het is buiten nog aardedonker en als we op de woestijnweg rijden waar verder geen verlichting is, zien we heel veel sterren. Er zijn hier in de donkere woestijn veel meer sterren te zien dan in het overal verlichtte Nederland.

zonsopkomst.jpg

Het is bijna 6 uur als de zon aan de oostelijke horizon opkomt. Dan is het ook tijd om de taartdoos met ons ontbijt open te maken. Het ontbijt staat uit vier broodjes, een ei, boter, kaas, jam, honing, yoghurt en een pakje sap. De lege dozen kunnen we later die ochtend weer bij de hotelreceptie inleveren, want een prullenbak komen we niet tegen onderweg.

ontbijt-open.jpg

Om kwart over zeven komen we aan bij de tempels. Op advies van onze gids gaan we eerst naar de kleine tempel omdat het daar dan nog redelijk rustig is. Als de mensen in de grote tempel uitgekeken zijn en naar de kleine tempel komen, hebben wij daar weer wat meer ruimte om op ons gemakje de grote tempel te bekijken.

teen.jpg

Om een indruk van de grootte van de vier Ramsesbeelden te krijgen ben ik op één van de beelden geklommen om op zijn kleine teen te zitten. Er stonden geen bordjes dat ik er niet op mocht klimmen, maar nadat Dennis de foto’s en een stukje video-film had gemaakt kwam er een mannetje naar ons toe om te zeggen dat ik toch echt niet op de kleine teen van Ramses mocht zitten. Wel sympathiek dat ie even heeft gewacht totdat de foto’s en de film was gemaakt.

nassermeer.jpg

Na het bezoek aan de tempels konden we in een zaal nog zien hoe deze tempels in de jaren 60 met hulp van de UNESCO compleet zijn verplaatst omdat ze door de bouw van de hoge stuwdam bij Aswan compleet onder de waterspiegel van het Nassermeer zouden verdwijnen.

Bij de souvenirwinkeltjes die bij alle bekende toeristische plaatsen in Egypte te vinden zijn, hebben we kaarten gekocht voor het thuisfront. In het hotel kwamen we er achter dat we toch wel opgelicht waren met de postzegels. We hebben er anderhalf keer zoveel voor betaald als ze waard waren. Voortaan beter opletten.

abu-simbel.jpg

Op de terugweg door de woestijn zien we Fata Morgana’s. Ik dacht altijd dat alleen dorstige mensen die verdwaald waren in de woestijn dit verschijnsel tegenkwamen. Maar wij hebben het met voldoende water vanuit ons busje met Airco toch ook echt gezien en gefotografeerd.
Het is even na enen als we bij het hotel aankomen. Na een lekkere douche gaan we eerst lunchen bij Aswan Moon. Vervolgens nemen we een duik in het zwembad waar we ook de kaartjes voor het thuisfront schrijven. Na een laat middagdutje is het tijd om een hapje te gaan eten.

duif.jpg

Vanavond proberen we het eens bij Panorama. De ober die een aardig woordje Nederlands spreekt, nu eens geen “achtentachtig, allemachtig prachtig”, heeft een “Special Diet” voor de mensen met maag en darmproblemen. Dat heb ik gelukkig nog niet nodig. Gerard ook niet, die probeert de gegrilde duif uit. Het lijkt wel of die duif eerst geplet is door een vrachtwagen, zo plat is hij.

We drinken nog gezellig een wijntje op het terras bij het hotel waar we een mooi uitzicht hebben over de Nijl en dan is dag 6 ook alweer voorbij.

Abu Simbel

De tempels van Abu Simbel zijn gebouwd door de machtigste farao aller tijden, Ramses II. De ingang van de grote tempel is versierd met vier enorme beelden van de farao zelf. Het tempelcomplex markeerde de zuidelijke grens van het Egyptische rijk en was bedoeld om de macht van de farao’s te laten zien aan iedereen die vanuit het zuiden kwam.

De bouw van de tempels die op de westoever van de Nijl in de rotsen zijn uitgehouwen is begonnen in 1274 v.C. en heeft 30 jaar geduurd. De tempels raakten na verloop van tijd in verval en raakten uiteindelijke bijna helemaal bedolven onder het zand. De tempels werden nergens in de geschiedenis vermeld totdat in 1813 een Zwitserse onderzoeker ze bij toeval ontdekte. Over de grote tempel schreef hij: “Een compleet hoofd en een gedeelte van de borst en armen van een van de standbeelden steken nog boven het zand uit. Van het standbeeld daarnaast is het hoofd afgebroken en het lichaam zit tot boven de schouders in het zand. Van de twee andere beelden is alleen de hoofdtooi te zien.”

In het begin beperkte men zich tot het zoeken naar de ingang van de tempels, die in 1817 werd gevonden door een Italiaanse avonturier. Hij was diep teleurgesteld door het interieur en nam alleen een paar beeldjes mee uit de tempen en hield het na drie dagen voor gezien. Ruim 90 jaar later in 1909 werden de tempels helemaal uitgegraven.

kleine-tempel-buiten.jpg

De Kleine tempel – de tempel van Hathor

Deze tempel ligt ten noorden van de hoofdtempel van Ramses. Hij is kleiner en gebouwd ter ere van Ramses’ geliefde vrouw Nefertari. De tempel is gewijd aan de godin Hathor, de godin van de liefde, het plezier en de schoonheid, die in het oude Egypte het meest geassocieerd werd met de rol van de koningin.

 kleine-tempel-binnen.jpg

Voor deze tempel staan 6 beelden van 10 meter hoog. Vier van de beelden zijn van Ramses en twee van de koningin Nefertari. Binnen in de tempel is een hal met 6 zuilen met Hathorkapitelen. De muren zijn versierd met afbeeldingen van Nerfertari.

grote-tempel-buiten.jpg

De grote tempel – De tempel van Ramses II 

De grote tempel met zijn vier 21 meter hoge zittende kolossen is zeer indrukwekkend. Dit zijn de hoogste overgebleven beelden in Egypte. De handen alleen al zijn langer dan de lengte van een gemiddeld mens. Boven de hoofdingang, tussen de hoofden van de kolossen, zit een afbeelding van de zonnegod Re, met de valkenkop. De tempel is van binnen minder spectaculair. Hij is 60 meter diep in de rotsen uitgehakt. In de eerste zuilenzaal staan nog eens acht standbeelden van Ramses die aan de zuilen vastzitten. De reliëfs op de muren hebben soms nog de schitterende kleuren waarin ze meer dan 3000 jaar geleden zijn geschilderd.

 grote-tempel-binnen.jpg

In één van de zalen is te zien dat de reliëfs op de muren om een onverklaarbare reden niet zijn voltooid. De meest verre kamer is het allerheiligste, hier staan vier kleine beeldjes van de goden Ptah, Amon-Re, de goddelijke Ramses en Re-Harachte. Twee keer per jaar schijnen de eerste zonnestralen zo door de smalle tempelingang dat ze precies drie van de vier beeldjes vallen.

De verplaatsing van de tempels van Abu Simbel

Toen de Egyptische regering in de jaren 50 het besluit nam om de hoge dam te bouwen dreigde alle antieke monumenten langs het Nubische deel van de Nijl voorgoed onder water te verdwijnen, zo ook de tempels van Abu Simbel. Een aantal monumenten werd steen voorsteen afgebroken en op een hoger gelegen plaats weer opgebouwd. Omdat de tempels van Abu Simbel uit de rotsen waren gehakt konden deze niet steen voor steen verplaatst worden.

Om de tempel toch te redden werd er in 1964 een dam rond het tempelterrein gebouwd en werd de zandsteen geïnjecteerd met kunsthars. Vervolgens werden de tempels met de hand voorzichtig in stukken gezaagd.
De 2000 enorme rotsblokken, die per stuk ca. 22 ton wogen, werden 200 meter landinwaarts en 65 meter hoger weer als een enorme legpuzzel in elkaar gezet. Over de tempels werden twee met zand en grind gevulde koepels gebouwd om de vorm van de berg waaruit de tempels waren losgehakt te reconstrueren.

verplaatsing.jpg

Ook is het gelukt om de tempels in een positie te herbouwen waarbij weer 2 x per jaar de zonnestralen tot achterin de tempel rijken. Het is nu alleen één dag later dan dat dat vroeger gebeurde.
De hele verplaatsing duurde bij elkaar iets meer dan vier jaar en de tempel kon in 1968 dan ook weer voor het publiek geopend worden.