Luxor * Karnak * Luxor-tempel
Dag 11 – Dinsdag 4 november 2003:
We hoeven niet zo heel erg vroeg op te staan vandaag. Na een uitgebreid ontbijt vertrekken we om 8 uur per calèche (een koetsje) naar Karnak. Als we aankomen bij de tempels van Karnak ontdekt Dennis dat hij een pootje van zijn zonnebril kwijt is. Straks in het hotel maar even zoeken of hij daar ligt.
De oude Egyptenaren kenden Karnak als Ipet-Isut, de Volmaakste van Alle Plaatsen. Het tempelcomplex is vermoedelijk het grootste dat ooit ergens gebouwd is. Er is over een periode van 1500 jaar aangebouwd. Generaties farao’s voegden er allemaal iets aan toe, met als uiteindelijk resultaat: één groot openluchtarchief met tempels, heiligdommen, kiosken, pylonen, obelisken en heel veel zuilen.
Bij het heilige meer staat een zuil met een beeld van een scarabee erop. Helemaal links achterin is een klein tempeltje met daarin nog twee beelden die schaars verlicht worden door een gat in het dak. Hier komen weinig toeristen en het is er dus lekker rustig. De suppoost laat mij buiten een trap opklimmen zodat ik vanaf een muur een overzichtsfoto van het tempelcomplex kan maken. Natuurlijk kost me dat wel een fooitje, maar dat heb ik er graag voor over.
Terug in het hotel gaan we eerst nog een paar uurtjes slapen. We moesten vanmorgen zo vroeg op en morgen gaat de wekker ook weer erg vroeg. Daarna lunchen we bij de poolbar en gaan we nog even lekker bij het zwembad liggen.
[audio:04-nov-03.mp3]
Om vijf uur ’s middags gaan we met een groepje naar de Luxor-tempel die ’s avonds mooi verlicht is. Hij lijkt ’s avonds zelfs mooier dan overdag. Het is leuk om in het schemer met de camera te experimenteren. We maken dan ook heel veel foto’s.
Na het bezoek aan de tempel gaan we weer eten bij Amoen, dat is gisteren goed bevallen en ik wil ook nog wat sierraden bestellen bij het juwelierswinkeltje dat daar op het pleintje zit. Een zilver met gouden ring met hiëroglyfen en twee hangertjes met hiëroglyfen, één met Dennis erop en één voor Annamarie, die nu op de katjes past.
Na het eten gaan we op zoek naar een opticien om het pootje van Dennis’ zonnebril er weer aan te laten zitten. We weten zeker dat we er gisteren ééntje hebben gezien toen we over de Shouk liepen, maar nu kunnen we hem niet vinden. Als we het zoeken bijna hebben opgegeven vinden we toch de opticien die het pootje weer vastschroeft.
Het is nog maar 20:00 uur als we terugkomen in het hotel. Toch gaan we maar naar bed want morgen mogen we weer om kwart over vier opstaan.