Dennis & Lilian reizen door Afrika

Dag 9: Donderdag 2 juni 2005

We staan om half zes op om onze tassen in te pakken en ons te wassen. Daarna breken we snel de tent af. We worden er steeds handiger in en hebben hem binnen 15 minuten netjes in de zak zitten met de stokken in de koker en alle bagage op de verzamelplek.
Na het ontbijt doen we de afwas want we zijn weer aan de beurt met corveeën.

Tot grote ergernis van Lesley kunnen we pas om 10 over 7 vertrekken (i.p.v. de geplande 7 uur). We passeren vandaag de grens naar Namibië en moeten ca. 670 km afleggen. De weg gaat niet alleen over asfalt maar vandaag maken we ook kennis met de zogenaamde dirtroad (zandwegen). Omdat de route op de kaart is ingetekend kunnen we onderweg mooi bijhouden waar we zijn. Om kwart voor twaalf komen we bij de grenspost van Botswana aan. Daar krijgen we weer een stempel dat we het land verlaten. Er volgt een klein stukje niemandsland waar we onze horloges alvast een uur terug zetten. In Namibië is het namelijk een uur vroeger dan in Europa en de rest van zuidelijk Afrika. Tegen 11 uur komen we bij de grenspost van Namibië waar we weer een visumstempel en een inreisstempel ontvangen. We vervolgen onze weg over een stuk zandweg. Bij een winkeltje in een klein dorpje stoppen we om onze laatste pula’s op te maken.

Even later stoppen we om te lunchen. Gelukkig zijn we weer op een verharde weg dus we hebben geen last van stofwolken van voorbijrijdend verkeer (dat is overigens niet veel, een paar auto’s per uur).
We maken een aardappelsalade van koude gekookte aardappelblokjes, boontjes en mais uit blik, mayonaise, peper en zout. Hij smaakt heerlijk.

Na de lunch rijden we door naar Rundu. Daar hebben we bij de bank ruim een kwartier nodig om onze US dollars in te wisselen voor Afrikaanse randen. Ze willen echt van alles weten, adres, telefoonnummer, emailadres en tig kopieën van ons paspoort. In Namibië wordt eigenlijk met Namibische Dollars betaald maar deze hebben de zelfde koers als Zuid Afrikaanse Randen en daar kun je in Namibië dus ook mee afrekenen. Alleen in Zuid Afrika kunnen we niet met Namibische Dollars terecht. Daarom wisselen we hier maar meteen randen.

We wachten nog iets meer dan een kwartier totdat Floor ook haar travelercheques heeft ingewisseld voor Afrikaanse Randen. Buiten zien we dat Spike inmiddels is verdwenen. We moeten flink zoeken om hem weer terug te vinden bij de Star Supermarkt. We doen snel een paar boodschappen en vertrekken om half vijf naar Nkwazy Lodge waar we rond 5 uur aankomen. Lesley heeft ons vooraf al verteld dat we hier de gelegenheid hebben om te upgraden naar een leuke lodge. Helaas zijn er maar 3 lodges beschikbaar terwijl bijna iedereen wel wil upgraden. Er wordt besloten dat Dirk lootjes trekt. Wij zijn de gelukkigen samen met Annemieke & Freerk en Alco & Marjolijn. We wassen eerst de lunchspullen af en gaan daarna naar onze lodge om daar samen te genieten van een warme douche. Ook reorganiseren we onze backpacks en doen we een klein wasje.

Vanavond eten we rijst met kip. Na het eten doen we de afwas en drinken we nog een kop koffie bij het kampvuur. Daarna gaan we naar onze lodge waar we alle batterijen opladen en nog even heerlijk genieten van de luxe met een sapje en een paar chippies. Mmm … soms is een beetje luxe in de bush toch wel erg lekker.

Dennis & Lilian | donderdag 2 juni 2005 | 21:23 uur
Categorie: Botswana, Namibië, Reisverslag
Geen reacties »

Dag 10: Vrijdag 3 juni 2005

Om zes uur worden we wakker terwijl we de wekker om half zeven hebben staan, het Afrikaanse ritme zit er dus al helemaal in. Buiten is het al licht. We hebben heerlijk geslapen en kruipen nog even lekker tegen elkaar aan. Om half zeven staan we op. We gaan nog even lekker douchen. Heerlijk om een eigen douche te hebben zonder wachtende mensen en ook wel erg lekker dat we vanmorgen geen tent hoeven af te breken. We kleden ons aan, pakken onze spullen en gaan naar het kamp om daar op ons gemakje te ontbijten. Bij de bar kopen we bij de bar een olifantje voor Judith. De opbrengst is bestemd voor een weeshuis dus we steunen er ook nog een goed doel mee. Buiten zitten ook een paar vrouwen met houtsnijwerk. We kopen een grote lepel die we kunnen ophangen of als pindabakje kunnen gebruiken en anders is het altijd nog een leuk souvenir om weg te geven.

Precies volgens planning vertrekken we om 8 uur naar Etosha National Park. Het is ongeveer 460 km rijden naar Namutoni, de camping waar we 2 nachten verblijven. Rond 13.00 uur rijden we het Etosha National Park binnen. Het is dan nog een klein stukje zandweg tot we bij de camping komen. In dat kleine stukje zien we toch al een paar giraffen en 2 olifanten lopen. Om half twee bereiken we de camping waar we onze tenten opzetten en lunchen. Nog even een frisse duik in het zwembad en daarna een klein handwasje doen.

Op de camping lopen ook een aantal wrattenzwijntjes. Het is heel geinig om de kleintjes op hun knietjes te zien lopen om bij het gras te kunnen. De kop van moeder is groot genoeg om zo bij gras te kunnen om te eten maar de kleintjes hebben hun kop nog niet groot genoeg maar de poten al wel zo lang dat ze normaal niet bij het gras kunnen. Ze moeten dus door de knieën om te kunnen eten. Als moeder wegloopt, lopen kruipen de kleintjes er op hun knietjes achteraan.

Om 15.30 uur vertrekken we voor een kleine gamedrive door het park. We zien onderweg zebra’s, impala’s, giraffen, olifanten, springbokjes, spiesbokken, wildebeesten, jakhalzen, wrattenzwijnen en misschien nog wel veel meer dieren, maar dan weet ik het even niet meer. Het is echt SUPER om al die dieren zo in het wild rond te zien lopen.

We rijden weer terug naar de camping. Omdat we aan de kant zijn rijden op sommige stukken wel met een vaart van 120 km over de zandweg om op tijd bij de poort te zijn. De poorten van het park en de campings sluiten bij zonsondergang en het is nog best een behoorlijke afstand die we moeten afleggen.
Op het laatste stukje is er dan ook nog een olifant die ons de weg verspert. We zullen moeten wachten tot hij zin heeft om aan de kant te gaan en ons er langs te laten. Bij de camping aangekomen is de poort gelukkig nog open. De bewaker doet het hek vlak achter ons dicht. We zijn dus net op tijd.

Er lopen ook jakhalzen over de camping. Die beesten zijn best brutaal. Eén van hen probeert na het eten een vies bord uit de afwasteil te jatten, maar we kunnen hem gelukkig nog op tijd wegjagen. Na het eten (pasta met vlees en groenten) lopen we nog even naar de waterhole om te kijken of er dieren zijn. Deze poel is in zo mooi en er komen niet zo veel dieren. We zien alleen een groepje zebra’s en een paar jakhalzen die hun dorst komen lessen.

Bij het naar bed gaan merken we ineens dat we onze zaklamp kwijt zijn. Waarschijnlijk hebben we hem per ongeluk in de lodge laten staan. Dan maar in het donker uitkleden en naar bed. Als je slaapt heb je toch je ogen dicht.

Dennis & Lilian | vrijdag 3 juni 2005 | 20:14 uur
Categorie: Namibië, Reisverslag
Geen reacties »

Etosha behoort samen met Chobe/Moremi, Hwange en Kruger tot de grote, bekende natuurreservaten in zuidelijk Afrika. Het in 1907 gestichte park veranderde in de loop van deze eeuw verschillende keren van omvang. Het grootst was het park tussen 1956 en 1963 met een duizelingwekkende 100.000 km² (ruim driemaal België), toen het zich uitstrekte tot de Atlantische Oceaan. Door de thuislanden politiek van Zuid-Afrika in de jaren zestig verloor het park maar liefst 78 procent van zijn oppervlak. De tegenwoordige omvang is 22.000 km², waarmee Etosha in zuidelijk Afrika nog steeds op de derde plaats komt, na Central Kalahari en Namib-Naukluft.

Het natuurreservaat is grotendeels vlak. Het noordoostelijke kwart wordt in beslag genomen door Etosha Pan, een zoutmeer dat alleen in de regentijd water bevat. Vanuit de hooglanden in zuidelijk Angola stroomt na hevige regens water in het zoutmeer. Maar dat is voor wild te zout om te drinken. Het wier dat in het water groeit, trekt echter wel duizenden flamingo’s die in Etosha Pan enorme broedkolonies vormen. Het grootste gedeelte van het jaar is het zoutmeer een onafzienbare witte vlakte. Zuidelijk en westelijk van het meer bevinden zich grote grasvlakten en savanne; en nog verder zuidelijk en westelijk bosgebieden, op de voor Etosha karakteristieke witte aarde.
Enkele kilometers ten westen van Okaukuejo ligt het Sprokieswoud, een verzameling van de grillige African moringo-bomen, die normaal gesproken in zeer geringe dichtheden op rotsachtig terrein groeien. Etosha is de enige plaats waar van een moringobos kan worden gesproken. Wie door deze verzameling mysterieuze bomen rijdt, kan zich ongetwijfeld voorstellen waarom dit een sprookjesbos wordt genoemd. Etosha heeft ondanks een kurkdroog winterseizoen een zeer rijke dierenwereld. In het natuurreservaat wordt veel wetenschappelijk onderzoek gedaan, waardoor over de aantallen dieren vrij nauwkeurige statistieken bestaan. De meest voorkomende antilope is de springbok: 20.000 stuks. Verder zijn er 7000 zebra’s, 4000 spiesbokken, 2600 gnoes, 2000 giraffen, 2000 koedoes, 1500 olifanten, 700 impala’s, 600 hartebeesten, 300 zwarte neushoorns, 250 elandantilopen en 70 roanantilopen. Van de jagers zijn de leeuwen met 300 exemplaren in de meerderheid. Aantallen hyena’s, luipaarden en jachtluipaarden zijn onbekend. Vreemd genoeg zijn er geen apen te zien. Er wordt gesuggereerd dat er wel degelijk bavianen leven, maar dat deze zeer schuw zijn, omdat ze in de buurt van de overnachtingskampen worden afgeschoten om overlast te beperken. Door de vaak spaarzame begroeiing zijn in Etosha dikwijls kleine zoogdieren te zien, zoals grondeekhoorn, Kaapse vos, grootoorvos en verschillende soorten mangoesten.

Er zijn in Etosha drie overnachtingskampen: Okaukuejo (zuidelijke ingang), Namutoni (oostelijke ingang) en daartussenin Halali. De poelen zijn ’s nachts verlicht. Er worden veel soorten dieren waargenomen waaronder leeuwen en hyena’s. Olifanten en zwarte neushoorns zijn in de droge tijd ’s nachts min of meer vaste bezoekers. De torens die bij Namutoni al op grote afstand zichtbaar zijn, behoren toe aan het voormalige Duitse fort, dat in 1901 werd gebouwd. Niet veel later werd het verwoest tijdens een opstand van de Wambo, maar daarna weer opgebouwd. Nu doet het dienst als budgetaccommodatie. In een van de torens is een klein museum ingericht, waarin wordt belicht hoe zeven Duitse soldaten het fort in 1904 tevergeefs tegen 500 Wambo verdedigden.Direct naast het kampterrein ligt een poel die veel dieren aantrekt, vooral in het droge seizoen. In de omgeving van Namutoni worden vaak hyena’s waargenomen.
Halali is het rustigste kamp van de drie. De grootste attractie is hier de schitterend gelegen poel op een paar honderd meter van de weg, die over een wandelpad wordt bereikt. De geduldige bezoeker die zich stil houdt, kan hier veel wild zien. De afstand tussen Okaukuejo en Namutoni bedraagt, afhankelijk van de gekozen route 120 tot 200 km. Met de geldende maximumsnelheid van 40 km per uur nemen de meeste mensen er een hele dag voor om deze afstand af te leggen. Onderweg kan een stop worden gemaakt in Halali.

Dennis & Lilian | vrijdag 3 juni 2005 | 20:38 uur
Categorie: Informatie, Namibië
Geen reacties »

Dag 11: Zaterdag 4 juni 2005

Om vijf uur worden we gewekt door een groep huilende of lachende hyena’s. Het is wel vroeg maar over een half uurtje gaat de wekker toch. Om half zes staan we op om ons te wassen en een miniontbijtje van een kop thee en een biscuit naar binnen te werken. Iets voor half zeven verlaten we de camping voor een gamedrive door het National Park die de hele dag zal duren.
We zien ’s morgens vroeg al meteen veel wild zoals o.a. impala’s, spiesbokken (ook wel gemsbok of oryx genoemd), giraffen, jakhalzen, zebra’s, springbokjes en een grote kudde wildebeesten (of gnoes). We zien ook nog een groepje struisvogels en een Kori Bustard. De laatste is de grootste vliegende vogel van Afrika.

Rond half elf maken we een stop in een omheind gebied waar we uitgebreid ontbijten met spek, eieren en witte bonen in tomatensaus. Marcha had Zwitserse cakerollen gekocht voor de verjaardag van Frank maar deze zijn helaas “verdronken” in het smeltwater in de koelbox. Hij mag nog wel de kaarsjes op één van de taartjes uitblazen maar de cake is helaas niet meer eetbaar. Om Frank toch een beetje een jarig gevoel te bezorgen versieren we zijn plaats in de bus met ballonnen. Na het ontbijt gaan we weer verder op dierenjacht. We zien een paar leeuwen, een kudde kudu’s en nog wat ander wild.

Aan het begin van de middag maken we een stop in Halali waar we bij het zwembad door Frank op ijsjes worden getrakteerd. In het winkeltje op de camping kopen we een plattegrond van het National Park … Leuk voor het plakboek en ook leuk om te zien waar we ongeveer zijn onderweg. We lunchen lekker in de schaduw op de overdekte picknickplaats van Halali. Na de lunch nemen we een kijkje bij de waterhole waar een groepje zebra’s staat te drinken. Even later komt er ook een olifant aanlopen om zijn dorst te lessen. Het geslurp als hij zijn slurf volzuigt met water is duidelijk te horen.

Tegen drieën vertrekken we voor de volgende gamedrive. Bij Rietfontein zijn leeuwen gesignaleerd dus rijden we daar eerst naartoe. Een grote leeuwin loopt op haar gemakje naar de waterhole. Een stukje verderop liggen nog meer leeuwen te luieren in het gras. Daar licht ook een mannetje tussen maar deze is nog jong en heeft nog niet zulke lange manen.
De andere dieren houden een veilige afstand mar komen wel drinken bij de plas. Ze houden de leeuwen ondertussen nauwlettend in de gaten, maar die doen helemaal niets. Ze hebben waarschijnlijk geen honger of vinden het veel te warm om te jagen.

We rijden weer verder om terug te gaan naar de campsite. Onderweg zien we nog een gevlekte hyena onder een struik liggen. En natuurlijk zien we ook vele ander dieren aan weerszijden van de weg. Op de camping gaan we nog even kijken of we in de shop een nieuwe zaklamp kunnen kopen. Helaas niet, maar ze proberen ons wel een doosje lucifers te verkopen. Voordat we gaan eten nemen we een heerlijk warme douche en bellen we nog even naar Nederland. Daar is het ook 30 graden geweest gisteren. ’s Avonds heeft het flink geonweerd volgens mijn schoonmoeder.
We eten vanavond rijst met stew en rauwkostsalade. Na het eten drinken we nog iets bij het kampvuur waarna we ons weer in het donker uitkleden en in bed kruipen.

Dennis & Lilian | zaterdag 4 juni 2005 | 19:52 uur
Categorie: Namibië, Reisverslag
Geen reacties »