Twijfelfontijn – Cape Cross – Henties Bay – Swakopmund (ca. 400 km)
Dag 14: Dinsdag 7 juni 2005
Om half zes gaat de wekker. Buiten is het bewolkt en daarom waarschijnlijk ook niet zo koud. Na het ontbijt breken we onze tenten weer op en vertrekken we rond 7 uur naar de Atlantische kust. Onderweg zien we hoe de mist vanaf de oceaan het binnenland in is getrokken. Het landschap is eerst heuvelachtig maar wordt steeds vlakker als we de kust naderen. Er lopen wat springbokjes op de vlakte en een groepje struisvogels loopt een eindje met onze truck mee.
Onze eerst tussenstop is bij Cape Cross waar een zeeleeuwenreservaat is. Het krioelt hier letterlijk van deze dieren. Het zijn er duizenden en de lucht is vol van de stank die deze beesten verspreiden. Gelukkig waait er een frisse wind vanaf de oceaan die ervoor zorgt dat de lucht dragelijk is.
Tussen de middag lunchen we op het strand van Henties Bay. Terwijl Dirk een foto van ons maakt spoelt een golf de videotas omver. Gelukkig is deze redelijk waterproof en is de apparatuur niet nat geworden. Giraffe is wel helemaal doorweekt maar die is ondertussen wel wat gewend en droogt wel weer op.
Nadat we eerst een bezoek hebben gebracht aan een bedrijf waar we activiteiten voor de volgende dag kunnen boeken en een DVD te zien krijgen (niemand van de groep boekt iets) komen we rond 3 uur aan bij Villa Weisse in Swakopmund. We hebben een upgrade geboekt naar een twinroom en nemen eerst een lekkere douche voordat we wat gaan drinken in de bar.
Vanavond eten we met de hele groep bij Napolitana. Een Italiaans restaurant dat ook in de Loneley Plannet wordt beschreven. We hebben Lesley en Thabani uitgenodigd om gezellig met ons mee te gaan. Vooraf neem ik een lekkere tomatensoep waar veel knoflook in zit. Dennis heeft de gekozen voor de gerookte zalm. Als hoofdgerecht heb ik de gamesteak van 350 gram besteld. Dennis heeft een spareribpizza uitgezocht. Als het eten komt heeft Dennis al spijt van zijn keuze, ik heb een grote lap Spiesbok van wel meer dan 400 gram op mijn bord liggen met daar omheen heerlijke frietjes. Het vlees is nog mooi rood van binnen en het smaakt voortreffelijk. De pizza van Dennis valt tegen maar dat geeft niet want dan kan hij mij mooi helpen om mijn vlees op te eten want dat lukt nooit in mijn eentje.
Na het eten lopen we terug naar het hostel waar we meteen naar bed gaan.