Dennis & Lilian reizen door Afrika

Dag 8: Woensdag 1 juni 2005

Onze laatste nacht in de delta zit er weer op. Vannacht moest ik uit bed om te plassen. Ik ben niet naar het “toilet” gelopen, veel te ver weg en ik vond het al eng genoeg om achter de tent te gaan plassen. Nu hoor ik van de mensen die met de ochtendwandeling mee geweest zijn dat er vannacht dichtbij het kamp olifanten en leeuwen zijn geweest. Dat hadden de poolers gezien aan de sporen. Gelukkig heb ik ze vannacht niet gezien.

Wij hebben lekker uitgeslapen tot half acht en zijn niet meegegaan met de wandeling. Na het opstaan pakken we onze tasjes in en breken we de tent af om daarna lekker rustig te ontbijten.
Na het ontbijt brengen we alle bagage weer terug naar de bootjes. Ik probeer ook om de tent op mijn hoofd te dragen maar dat valt echt niet mee en het laatste stukje draag ik hem toch maar gewoon zoals ik gewend ben.

We varen tussen de rietvelden door weer terug naar de open vlakte waar de truck alweer klaar staat om ons op te halen. De leider van de poolers krijgt onze gezamenlijke fooi overhandigd die hij meteen verdeeld onder alle poolers. Ze zijn er zichtbaar blij mee. We geven onze poolster (Dorina) nog een paar pennen en ballonnen mee voor haar kinderen en vertrekken dan met de truck richting Sitatunga Lodge. Onderweg worden we getrakteerd op blikjes koud bier en frisdrank.

Op de camping zetten we snel onze tent op. Na de lunch nemen we een lekkere warme douche … daar waren we echt aan toe. Daarna maken we ons klaar voor onze rondvlucht boven de delta. Thabani brengt ons met Spike naar het vliegveld waar we samen met Frank, Marcha en Floor in de 6-persoons chesna stappen. We vliegen een uur boven de delta en kunnen vanuit de lucht goed zien dat de delta op dit moment erg droog is. We zien veel olifanten en impala’s. Ook zien we een paar giraffen en een paar kuddes buffels die grote stofwolken produceren. Dennis ziet ook nog een groep zebra’s maar die kan ik vanaf de andere kant van het vliegtuigje niet zien.

Weer terug op de camping is ons kamp vrijwel uitgestorven. Iedereen is bij het zwembad te vinden, wij gaan daar ook maar even een kijkje nemen dan kunnen onze batterijen ook even opladen aan de bar. We drinken een lekker glas wijn / rum-cola en gaan om half acht terug om te eten. Rondom het kampvuur genieten we van jacked potatos, beefstew en gestoofde groenten. Het eten smaakt heerlijk!
Na het eten drinken we nog een wijntje aan de bar om onze laatst pulas op te maken en daarna zoeken we onze tent op om te gaan slapen.

Dennis & Lilian | woensdag 1 juni 2005 | 22:41 uur
Categorie: Botswana, Reisverslag
Geen reacties »

Dit is een van de meest bijzondere natuurgebieden ter wereld. Het enorme moerasgebied wordt gevoed door de Okavango, een 1600 km lange rivier die ontspringt in het hoogland van Angola, zuidwaarts stroomt door de Namibische Caprivi Strip en uitmondt in de Kalahari-woestijn. De Okavango gedraagt zich tot in het uiterste noorden van Botswana als een normale tropische rivier. Maar dan stuit zij op een zogenoemde panhandle (pannensteel) en vertakt in tal van stromen. De hierdoor gevormde binnenlanddelta (15.000 km² ) is de grootste ter wereld en bestaat uit een systeem van rivierarmen en stroompjes, beboste eilanden, riet -, lelie- en papyrusvelden, grasvlakten en savanne. Redenen voor de vertakking zijn het egale oppervlak, de zanderige ondergrond en het geringe verval van slechts 16 meter over de laatste 200 km. Het zeer lage verhang van slechts 8 cm per km maakt dat het water zeer langzaam door de delta stroomt. Het water doet er een halfjaar over om vanuit Angola naar de zuidelijkste punt van de delta bij Maun te komen. Dit heeft tot gevolg dat het zuidelijk deel van de Okavango Delta de enige plaats in zuidelijk Afrika is met een omgekeerd seizoen: juist in de droge tijd is de delta op z’n natst. In de regentijd trekken onder meer zebra’s, gnoes, buffels en olifanten weg van de delta, omdat er dan in gebieden buiten de delta, waaronder de Kalahari, veel voedsel is te vinden. In de droge tijd trekken de dieren de delta binnen, waar het stijgende water voor een uitbundige plantengroei heeft gezorgd. De meer dan 1000 eilanden in de delta variëren in grootte van slechts enkele vierkante meters tot het grootste, Chief Island dat 100 bij 15 km. De meeste eilanden zijn begroeid met bomen, waaronder vooral mokolwanepalm, mopane, vijg, regenboom, baobab en verschillende soorten acacia’s.

De dierenwereld in de delta is overweldigend. De moerasbevolking bestaat uit nijlpaarden, krokodillen, slangen, schildpadden, hagedissen, vissen en talrijke soorten insecten. Zeldzame antilopen zijn litschi-waterbok en sitatoenga. Andere water minnende dieren zijn olifant, rietbok, waterbok, buffel, knobbelzwijn, baviaan en groene meerkat. Op de drogere stukken worden giraffe, zebra en antilopen zoals gnoe, koedoe, sassaby, hartebeest en impala aangetroffen. De neushoorn, door stropers in de jaren zestig reeds uitgeroeid, is een van de weinige ontbrekende dieren in de delta. Het hele spectrum van grote jagers (leeuw, gevlekte hyena, wilde hond, luipaard en jachtluipaard) is er wel. De Okavango Delta is verder een walhalla voor vogelaars. Onder de 400 hier voorkomende soorten bevinden zich uiteraard nogal wat watervogels. De soortenrijkdom is het grootst van oktober tot en met februari. De beste plaatsen om vogels te zien, liggen rond de panhandle en in het noordoostelijk deel van Moremi. Vogelliefhebbers hebben meestal een lange verlanglijst, waarop bijzondere vogels voorkomen.

Het is opvallend dat zo’n vruchtbaar gebied als de Okavango Delta door de lokale bevolking nooit is gebruikt als weidegrond voor vee. De reden hiervoor is de aanwezigheid van de tseetseevlieg, die veeziekte veroorzaakt. In de jaren veertig van deze eeuw was er sprake van een plaag, die men trachtte te bestrijden door het afschieten van grote hoeveelheden wild en het platbranden van bosgebieden in de delta. Later werd de vlieg met chemische middelen bestreden. Tegenwoordig vormt de tseetseevlieg hoegenaamd geen gevaar meer voor de volksgezondheid. Slaapziekte is goed te behandelen. In het zuidelijk deel van de Okavango Delta leven de Yei. Oorspronkelijk leefden zij in het gebied van de panhandle, maar zij werden daar door de Mbukushu verdreven. De Yei, die zich per mokoro (uit boomstam gehakte kano) door de delta bewegen, leven grotendeels van vissen en jagen.

Dennis & Lilian | woensdag 1 juni 2005 | 22:47 uur
Categorie: Botswana, Informatie
Geen reacties »

Dag 9: Donderdag 2 juni 2005

We staan om half zes op om onze tassen in te pakken en ons te wassen. Daarna breken we snel de tent af. We worden er steeds handiger in en hebben hem binnen 15 minuten netjes in de zak zitten met de stokken in de koker en alle bagage op de verzamelplek.
Na het ontbijt doen we de afwas want we zijn weer aan de beurt met corveeën.

Tot grote ergernis van Lesley kunnen we pas om 10 over 7 vertrekken (i.p.v. de geplande 7 uur). We passeren vandaag de grens naar Namibië en moeten ca. 670 km afleggen. De weg gaat niet alleen over asfalt maar vandaag maken we ook kennis met de zogenaamde dirtroad (zandwegen). Omdat de route op de kaart is ingetekend kunnen we onderweg mooi bijhouden waar we zijn. Om kwart voor twaalf komen we bij de grenspost van Botswana aan. Daar krijgen we weer een stempel dat we het land verlaten. Er volgt een klein stukje niemandsland waar we onze horloges alvast een uur terug zetten. In Namibië is het namelijk een uur vroeger dan in Europa en de rest van zuidelijk Afrika. Tegen 11 uur komen we bij de grenspost van Namibië waar we weer een visumstempel en een inreisstempel ontvangen. We vervolgen onze weg over een stuk zandweg. Bij een winkeltje in een klein dorpje stoppen we om onze laatste pula’s op te maken.

Even later stoppen we om te lunchen. Gelukkig zijn we weer op een verharde weg dus we hebben geen last van stofwolken van voorbijrijdend verkeer (dat is overigens niet veel, een paar auto’s per uur).
We maken een aardappelsalade van koude gekookte aardappelblokjes, boontjes en mais uit blik, mayonaise, peper en zout. Hij smaakt heerlijk.

Na de lunch rijden we door naar Rundu. Daar hebben we bij de bank ruim een kwartier nodig om onze US dollars in te wisselen voor Afrikaanse randen. Ze willen echt van alles weten, adres, telefoonnummer, emailadres en tig kopieën van ons paspoort. In Namibië wordt eigenlijk met Namibische Dollars betaald maar deze hebben de zelfde koers als Zuid Afrikaanse Randen en daar kun je in Namibië dus ook mee afrekenen. Alleen in Zuid Afrika kunnen we niet met Namibische Dollars terecht. Daarom wisselen we hier maar meteen randen.

We wachten nog iets meer dan een kwartier totdat Floor ook haar travelercheques heeft ingewisseld voor Afrikaanse Randen. Buiten zien we dat Spike inmiddels is verdwenen. We moeten flink zoeken om hem weer terug te vinden bij de Star Supermarkt. We doen snel een paar boodschappen en vertrekken om half vijf naar Nkwazy Lodge waar we rond 5 uur aankomen. Lesley heeft ons vooraf al verteld dat we hier de gelegenheid hebben om te upgraden naar een leuke lodge. Helaas zijn er maar 3 lodges beschikbaar terwijl bijna iedereen wel wil upgraden. Er wordt besloten dat Dirk lootjes trekt. Wij zijn de gelukkigen samen met Annemieke & Freerk en Alco & Marjolijn. We wassen eerst de lunchspullen af en gaan daarna naar onze lodge om daar samen te genieten van een warme douche. Ook reorganiseren we onze backpacks en doen we een klein wasje.

Vanavond eten we rijst met kip. Na het eten doen we de afwas en drinken we nog een kop koffie bij het kampvuur. Daarna gaan we naar onze lodge waar we alle batterijen opladen en nog even heerlijk genieten van de luxe met een sapje en een paar chippies. Mmm … soms is een beetje luxe in de bush toch wel erg lekker.

Dennis & Lilian | donderdag 2 juni 2005 | 21:23 uur
Categorie: Botswana, Namibië, Reisverslag
Geen reacties »

Dag 10: Vrijdag 3 juni 2005

Om zes uur worden we wakker terwijl we de wekker om half zeven hebben staan, het Afrikaanse ritme zit er dus al helemaal in. Buiten is het al licht. We hebben heerlijk geslapen en kruipen nog even lekker tegen elkaar aan. Om half zeven staan we op. We gaan nog even lekker douchen. Heerlijk om een eigen douche te hebben zonder wachtende mensen en ook wel erg lekker dat we vanmorgen geen tent hoeven af te breken. We kleden ons aan, pakken onze spullen en gaan naar het kamp om daar op ons gemakje te ontbijten. Bij de bar kopen we bij de bar een olifantje voor Judith. De opbrengst is bestemd voor een weeshuis dus we steunen er ook nog een goed doel mee. Buiten zitten ook een paar vrouwen met houtsnijwerk. We kopen een grote lepel die we kunnen ophangen of als pindabakje kunnen gebruiken en anders is het altijd nog een leuk souvenir om weg te geven.

Precies volgens planning vertrekken we om 8 uur naar Etosha National Park. Het is ongeveer 460 km rijden naar Namutoni, de camping waar we 2 nachten verblijven. Rond 13.00 uur rijden we het Etosha National Park binnen. Het is dan nog een klein stukje zandweg tot we bij de camping komen. In dat kleine stukje zien we toch al een paar giraffen en 2 olifanten lopen. Om half twee bereiken we de camping waar we onze tenten opzetten en lunchen. Nog even een frisse duik in het zwembad en daarna een klein handwasje doen.

Op de camping lopen ook een aantal wrattenzwijntjes. Het is heel geinig om de kleintjes op hun knietjes te zien lopen om bij het gras te kunnen. De kop van moeder is groot genoeg om zo bij gras te kunnen om te eten maar de kleintjes hebben hun kop nog niet groot genoeg maar de poten al wel zo lang dat ze normaal niet bij het gras kunnen. Ze moeten dus door de knieën om te kunnen eten. Als moeder wegloopt, lopen kruipen de kleintjes er op hun knietjes achteraan.

Om 15.30 uur vertrekken we voor een kleine gamedrive door het park. We zien onderweg zebra’s, impala’s, giraffen, olifanten, springbokjes, spiesbokken, wildebeesten, jakhalzen, wrattenzwijnen en misschien nog wel veel meer dieren, maar dan weet ik het even niet meer. Het is echt SUPER om al die dieren zo in het wild rond te zien lopen.

We rijden weer terug naar de camping. Omdat we aan de kant zijn rijden op sommige stukken wel met een vaart van 120 km over de zandweg om op tijd bij de poort te zijn. De poorten van het park en de campings sluiten bij zonsondergang en het is nog best een behoorlijke afstand die we moeten afleggen.
Op het laatste stukje is er dan ook nog een olifant die ons de weg verspert. We zullen moeten wachten tot hij zin heeft om aan de kant te gaan en ons er langs te laten. Bij de camping aangekomen is de poort gelukkig nog open. De bewaker doet het hek vlak achter ons dicht. We zijn dus net op tijd.

Er lopen ook jakhalzen over de camping. Die beesten zijn best brutaal. Eén van hen probeert na het eten een vies bord uit de afwasteil te jatten, maar we kunnen hem gelukkig nog op tijd wegjagen. Na het eten (pasta met vlees en groenten) lopen we nog even naar de waterhole om te kijken of er dieren zijn. Deze poel is in zo mooi en er komen niet zo veel dieren. We zien alleen een groepje zebra’s en een paar jakhalzen die hun dorst komen lessen.

Bij het naar bed gaan merken we ineens dat we onze zaklamp kwijt zijn. Waarschijnlijk hebben we hem per ongeluk in de lodge laten staan. Dan maar in het donker uitkleden en naar bed. Als je slaapt heb je toch je ogen dicht.

Dennis & Lilian | vrijdag 3 juni 2005 | 20:14 uur
Categorie: Namibië, Reisverslag
Geen reacties »